ΑΙΜΑΓΓΕΙΩΜΑ
(HEMANGIOMA)
Το αιμαγγείωμα είναι ένας σχετικά σπάνιος καλοήθης όγκος που εξορμάται από τα αγγεία. Διακρίνεται στο αιμαγγείωμα των μαλακών μορίων και στο αιμαγγείωμα των οστών.
Το αιμαγγείωμα των μαλακών μορίων είναι δυνατόν να παρουσιαστεί στο δέρμα, στον υποδόριο χώρο ή μέσα σε μυς. Οφείλεται σε μια διαταραχή της ανάπτυξης του αγγειακού συστήματος και εμφανίζεται συχνότερα σε ηλικίες μικρότερες των 30 ετών. Η συχνότητα εμφάνισης μεταξύ ανδρών και γυναικών είναι η ίδια και η εντόπισή του στο χέρι είναι πολύ συχνή. Ενδομυϊκά αιμαγγειώματα ανευρίσκονται επίσης συχνά και στο κάτω άκρο. Ως αμιγής καλοήθης όγκος δεν μεταλλάσσεται ποτέ σε κακοήθη και δεν παρουσιάζει μεταστάσεις.
Το αιμαγγείωμα των οστών ανευρίσκεται στο σώμα των σπονδύλων και στα οστά του κρανίου και του προσώπου. Είναι και αυτό καλοήθες και δεν μεταλλάσσεται.
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΔΙΑΓΝΩΣΗ
Τα συμπτώματα ενός αιμαγγειώματος των μαλακών ιστών εξαρτώνται από το μέγεθός του και το επίπεδο της δραστηριότητας του ασθενούς. Μεγάλα αιμαγγειώματα είναι δυνατόν να προκαλούν πόνο, αίσθημα βάρους και οίδημα.
Ο απλός ακτινολογικός έλεγχος είναι συνήθως φυσιολογικός, εκτός αν υπάρχουν ασβεστοποιήσεις εντός της παθολογίας. Σπανιότερα είναι δυνατόν να υπάρχει διάβρωση στα παρακείμενα οστά. Η διάγνωση τίθεται με την μαγνητική τομογραφία (με ενδοφλέβια χορήγηση σκιαγραφικού) και διαχωρίζει με σχετική ακρίβεια τις πιθανές άλλες κακοήθεις παθολογίες του αγγειακού συστήματος, όπως είναι το αγγειοσάρκωμα. Η ιστολογική εξέταση καθορίζει τελικά το είδος της εξεργασίας.
Το αιμαγγείωμα των οστών είναι και αυτό συνήθως ασυμπτωματικό, όμως σε μερικές περιπτώσεις μπορεί να εκλύει πόνο, ή να είναι η αιτία ενός παθολογικού κατάγματος. Συχνές είναι οι πολλαπλές εντοπίσεις. Ο απλός ακτινολογικός έλεγχος είναι αρκετός για τη διάγνωση, ενώ και το σπινθηρογράφημα των οστών είναι θετικό και δίνει τις απαραίτητες πληροφορίες ειδικά στις πολλαπλές εντοπίσεις. Ως ενδο-οστική παθολογία αναδεικνύεται και στην αξονική και μαγνητική τομογραφία,
ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Η συντηρητική θεραπεία έχει θέση στα μικρά αιμαγγειώματα, αποτελεί τη πρώτη γραμμή της θεραπείας και περιλαμβάνει παρακολούθηση, μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα, ελαστικές συμπιεστικές κάλτσες και προσαρμογή στις δραστηριότητες. Τα μεγαλύτερα επώδυνα αιμαγγειώματα που αντιστέκονται στη συντηρητική αγωγή, είναι δυνατόν να αντιμετωπιστούν τις περισσότερες φορές με επιτυχία με σκληροθεραπείες ή εμβολισμούς, όμως το αποτέλεσμα που δεν είναι πάντα εγγυημένο.
Η χειρουργική θεραπεία έχει κύρια ένδειξη στην αφαίρεση μικρών αιμαγγειωμάτων στο χέρι και συνίσταται στη επί υγιών ορίων αφαίρεσή τους. Η υποτροπή, καίτοι δεν είναι συνήθης, δεν δύναται να αποκλεισθεί.
Χειρουργική θεραπεία ενδείκνυται, επίσης, και στα συμπωματικά οστικά αιμαγγειώματα, όπου επιχειρείται η αφαίρεσή τους και η τοποθέτηση οστικών μοσχευμάτων. Για τη θεραπεία τους έχει επίσης προταθεί χαμηλής δόσης ακτινοβολία.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Ν ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
