ΣΒΑΝΝΩΜΑ
(SCHWANNOMA – NEURILEMMOMA)
Το Σβάννωμα (Schwannoma) είναι ένας καλοήθης όγκος του νευρικού συστήματος. Είναι ο περισσότερος συχνός όγκων των περιφερικών νεύρων και εξορμάται από τα κύτταρα του Schwann. Ο χρόνος εκδήλωσης είναι συνήθως μεταξύ 30 και 60 ετών, αφορά και τα δύο φύλα και είναι δυνατόν να εμφανιστεί σε όλα τα σημεία του σώματος, καίτοι συχνότερα εντοπίζεται στην καμπτική επιφάνεια των άκρων, στο κεφάλι και στο τράχηλο. Η προσβολή αφορά τόσο τα κινητικά, όσο και τα αισθητικά νεύρα και ο ρυθμός ανάπτυξης είναι, συνήθως, βραδύς. Το σβάννωμα είναι δυνατόν να παραμείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα ανενεργό και να υποστεί μια χαρακτηριστική εκφύλιση (Ancient Schwannoma). Η κακοήθης εξαλλαγή τους είναι εξαιρετικά σπάνια. Επίσης, πολύ σπάνια είναι η ταυτόχρονη εμφάνιση πολλών Σβαννωμάτων στο ανθρώπινο σώμα, μια παθολογία που λέγεται Σβαννωμάτωση (Schwannomatosis).
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΔΙΑΓΝΩΣΗ
Το Σβάννωμα είναι συνήθως ασυμπτωματικό και αναδεικνύεται σε τυχαίο απεικονιστικό έλεγχο. Στις περιπτώσεις που το πάσχων νεύρο ευρίσκεται σε επιπολής στιβάδα, είναι δυνατόν να ψηλαφάται και να προκαλεί πόνο στη πίεση. Αυτόματος πόνος παρουσιάζεται, συνήθως, σε σβαννώματα που βρίσκονται στο βραχιόνιο και στο μηρό. Υπαισθησία παρατηρείται στη περιοχή κατανομής του νεύρου λόγω της ενδονευρικής πίεσης αυτού. Είναι επίσης πιθανόν να εμφανίζεται και το σημείο Tinnel, όπου στην επίκρουση της παθολογίας αναδεικνύεται χαρακτηριστικό σύμπτωμα σαν ηλεκτρική εκκένωση. Οι κινητικές διαταραχές είναι σπάνιες, καθώς η σταδιακή αύξηση του μεγέθους της παθολογίας επιτρέπει τη προσαρμογή του νεύρου και την απουσία εμφανούς παράλυσης. Η εμφάνιση σβαννώματος στον εγκέφαλο και ειδικά στο ακουστικό νεύρο θα έχει σαν σύμπτωμα διαταραχές της ακοής και της ισορροπίας.
Η διάγνωση τίθεται κυρίως με τη Μαγνητική τομογραφία, που είναι η περισσότερο ευαίσθητη εξέταση για την παθολογία αυτή, αν και συχνά συγχέεται με το νευρίνωμα. Η μαγνητική νευρογραφία, που είναι μια σύγχρονη απεικονιστική μέθοδος, δίνει τις περισσότερο δυνατόν πληροφορίες. Η αξονική τομογραφία είναι σαφώς λιγότερο ευαίσθητη, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις είναι δυνατόν να φανεί χρήσιμο το ηλεκτρομυογράφημα. Η τελική διάγνωση τίθεται με τη βιοψία.
ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Η θεραπεία του σβαννώματος, όπως και όλων των όγκων, είναι μόνο χειρουργική. Μικρά, μόνο, ασυμπτωματικά σβανώματα είναι δυνατόν να αντιμετωπισθούν καταρχήν συντηρητικά με στενή παρακολούθηση με μαγνητική τομογραφία κάθε λίγους μήνες, με στόχο το καθορισμό του ρυθμού ανάπτυξης.
Η Χειρουργική αφαίρεση είναι η θεραπεία εκλογής. Η επέμβαση είναι απαραίτητο να εκτελείται από εξειδικευμένους Χειρουργούς με γνώση και εμπειρία στη Μικροχειρουργική τεχνική. Κατά την επέμβαση, με μεγέθυνση Μικροσκοπίου, παρασκευάζεται και προφυλάσσεται ο υγιής νευρικός ιστός και ο όγκος αφαιρείται με ασφάλεια, με πρακτικά σχεδόν μηδενικό κίνδυνο ιατρογενούς βλάβης και εμφάνισης λειτουργικού ελλείματος, Είναι αυτονόητο, ότι μικρής έκτασης όγκοι παρουσιάζουν μεγαλύτερη ευκολία στην αφαίρεση, σε αντίθεση με εκτεταμένες παθολογίες που επεκτείνονται σε ολόκληρη τη διάμετρο του νεύρου. Μικρής έκτασης αισθητική ή κινητική διαταραχή είναι δυνατόν να παραμείνει μετεγχειρητικά και αφορά τη νευρική ίνα από όπου ξεκίνησε η παθολογία. Η κινητοποίηση του ασθενούς μετά την επέμβαση είναι άμεση και σπάνια απαιτείται ενδονοσοκομειακή νοσηλεία.
Η εκλεκτική ακτινοβολία σε συνδυασμό με τη χειρουργική αφαίρεση εφαρμόζεται σε εξειδικευμένες περιπτώσεις.
Η πιθανότητα υποτροπής, επί επαρκούς αφαίρεσης, είναι μικρή, αλλά δεν δύναται να αποκλεισθεί.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Ν ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
